Een Amerikaanse vrouw uit Houston herinnert zich hoe ze als 13-jarige voor de klas aan het bord een probleem moest uitleggen.
Op dat moment was ze echter voor het eerst in haar leven ongesteld. Ze had een rode vlek op haar broek en iedereen lachte haar uit.
Maar de volgende dag deed de leraar iets verbazingwekkend dat haar tot op de dag van vandaag nog altijd bijgebleven is.
Zowat alle vrouwen vrezen ervoor om ongesteld te worden wanneer ze een witte broek dragen. Zeker als jong meisje is dit de ergste nachtmerrie.
Hoewel menstruatie een compleet natuurlijk fenomeen is, hangt er nog altijd een taboe rond. Wanneer toch het ondenkbare gebeurt, hopen vrouwen dat ze ergens zijn waar niemand de vlek zal opmerken. Maar dat is niet altijd het geval.
Op de Facebookpagina Love What Matters deelde een anonieme vrouw wat haar overkwam toen ze voor de eerste keer ongesteld werd.
Ze schreef:
“Ik was 13 jaar oud en zat in groep acht. Ik zal me die dag altijd herinneren alsof het gisteren was.”
Haar vriendinnetjes hadden hun maandstonden al gekregen, maar voor het overige wist ze er weinig over.
Ook thuis werd er met geen woord over gerept. Ze wist dat het ooit zou komen, maar dacht er verder niet over na. En dan was het er plotseling …
De vrouw vervolgt:
“Ik zat midden in de wiskundeles van docent Calhoun. Het was de laatste les van de dag en ik had het bijna gehaald, maar toen, zonder waarschuwing, werden de sluizen plotseling geopend.”
Aanvankelijk had de vrouw geen idee wat er aan de hand was. Ze vroeg zich af of ze in haar witte broek geplast had?
Toen ze naar beneden keek, zag ze het. Wat moest ze nu doen? Omdat de les bijna afgelopen was, hoopte ze snel naar huis te kunnen gaan. Het lot besliste daar echter anders over.
De docent vroeg een vrijwilliger om aan het bord een rekensom op te lossen. Niemand wilde. Daarom vroeg de docent het meisje om naar voor te komen. Z
e schudde ‘nee’ en ze had een knalrood hoofd. Maar de leraar zei: “Nou, kom op. Het duurt maar even.”
De vrouw beschreef wat er dan gebeurde:
“Ik stond langzaam recht. Mijn benen plakten aan elkaar. Ik probeerde discreet en een beetje gedraaid van het midden van het klaslokaal naar het schoolbord te stappen om de stortvloed niet te laten zien.
Ik deed kleine en trage stapjes. Ik stond ongeveer een meter van het bord toen ik achteraan in de klas iemand hoorde roepen: ‘Lieve hemel! Ze is ongesteld!’”
Daarop begon iedereen haar uit te lachen. Ze zakte door de grond van schaamte. Daarna kondigde de docent aan dat de klas afgelopen was en dat ze naar huis mochten.
De docent bood zijn verontschuldigingen aan en bood aan om haar een knuffel te geven. Tussen de tranen door knikte het meisje ‘ja’. Daarna bracht de toegewijde leraar haar naar de verpleegster en kreeg ze een nieuwe broek
Maar de grote verrassing kwam de volgende dag. De leraar had een witte broek aangetrokken met rode verf in het midden.
Tot grote verbazing van de leerlingen begon hij zijn klas als volgt:
“We zullen nu met de klas beginnen. Vandaag gaan we leren over de vrouwelijke menstruatiecyclus. Een mooi natuurverschijnsel dat nooit, ik herhaal, nooit beschaamd mag worden.
Als ik iemand hoor lachen of negatieve commentaren hoor geven over wat er gisteren in de klas gebeurde, laten we zeggen dat je dit jaar dan zakt voor wiskunde.”
De Amerikaanse getuigt hoe ze moest glimlachen vanbinnen. In plaats van spot en hoongelach, kon ze rekenen op de onvoorwaardelijke steun van haar docent.
Ze zei: “Mijn hart gonsde van vreugde. Die dag leerde ik meer over de menstruatie dan in dertien jaar van mijn leven.”
De volgende week was er zelfs een proef over menstruatie. De vrouw legde uit:
“Ik weet nog dat een van de jongens die me had uitgelachen, zei: ‘Wauw. Ik wist niet dat het vrouwelijk lichaam zo complex was!’ En zo, dames en heren, is hoe je op de correcte manier les geeft.”
DEEL dit bericht als ook jij zo onder de indruk bent van de aanpak van deze leraar. Zo’n docenten hebben we meer nodig!
