Destijds dacht ze dat ze verliefd was. Nu weet Lieke (31) wat het werkelijk was: mis bruik. Toen ze amper 14 was, liet een 26-jarige man zijn oog op haar vallen.
Met haar verhaal hoopt ze jonge vrouwen te inspireren om nee te zeggen. ‘Heel lang heb ik me slecht gevoeld, omdat ik nooit heb tegengestribbeld. Ik was dankbaar toen ik jaren later las dat het normaal is om stil te vallen.’
‘Ik weet niet waarom ik loog’
“‘Wil je dit zelf?’, vroeg mijn moeder mij. Ze zat tegenover me met het pakje condooms dat ze op mijn kamer had gevonden.
Ze leek heel rustig. ‘Vind je het fijn?’ Ik keek haar aan en antwoordde zonder te knipperen: ‘Ja’. Nu snap ik niet waarom ik loog. En ik snap ook niet waarom ik niet kon stoppen.
Het enige wat ik erover kan zeggen, is dat ik in een waas zat. De complimenten die hij maakte, hoe hij naar me keek… ik was 14 en voelde me er heel bijzonder door.
Een man van 26 die bij mij wilde zijn! Achteraf weet ik: het ging hem alleen om de s*ks. En wat ik tegen mijn moeder zei, was helemaal niet waar: ik vond het niet fijn.
Het gebeurde altijd hoe hij het wilde en wanneer hij het wilde. Zelfs als we zogenaamd iets leuks gingen doen, zoals naar de bioscoop, dan moest ik hem daar bevredigen.”
‘Kriebels in m’n buik’
“Ik ontmoette hem nota bene via mijn ouders. Met mijn ouders en broer gingen we barbecueën bij zijn ouders, kennissen van die van mij.
Hun zoon was twaalf jaar ouder dan ik, volwassen al, maar hij trok die avond met mij en mijn zestienjarige broer op.
We kletsten en hij vroeg mij van alles. Knap vond ik hem niet, het was puur om de aandacht en de manier waarop hij naar me keek, waardoor ik me mooi voelde.
Nog diezelfde avond stuurde hij me een sms’je dat hij met me wilde afspreken. Ik lag al in bed en voelde kriebels in mijn buik. Wat een eer dat een ‘jongen’ van 26 mij interessant vond!
Het streelde mijn ego. Meteen sms’te ik terug dat ik ook graag wilde afspreken, al wist ik toen al dat mijn ouders dat nooit goed zouden vinden. Het weekend erna zouden we elkaar ontmoeten op het strand.”
‘Ik was volledig in paniek’
“Die eerste keer gebeurde er niet zo veel. Het was zomer en hij wilde mijn rug insmeren en zijn hand ging wel even onder mijn bikini.
Bij het afscheid gaf hij me een handkus en dat was het. Ik was verliefd. Vanaf toen zag ik hem elke week, stiekem. Al snel ging het verder, hij wilde s*ks.
Ik was daar nog helemaal niet aan toe, maar hij beweerde van wel, dat kon hij duidelijk merken, zei hij. Hij haalde me over en beloofde dat ik zou mogen aangeven of het wel ging.
Zo niet, dan zou hij stoppen. Maar toen het eenmaal zover was, drukte hij gewoon door. Vanaf toen moest het elke keer gebeuren.
Een keer scheurde het condoom en was hij helemaal blij: we zouden een kindje krijgen samen! Ik was volledig in paniek terwijl hij vrolijk namen verzon.
Ik kon met niemand delen hoe bang ik was, want niemand wist hoe ver ons contact ging. Wat was ík opgelucht toen ik ongesteld werd.”
Koppige puber
“Mijn ouders kwamen achter ons contact door mijn hoge telefoonrekening. Ze waren heel kwaad en verboden me om hem nog te zien. Maar ik was een puber en heel koppig.
‘Dat maak ik zelf wel uit!’, riep ik tot wanhoop van mijn ouders. Ze wisten toen nog niet dat we ook al s*ks hadden.
Dat kwam aan het licht toen mijn moeder tijdens het opruimen van mijn kamer die condooms vond.
Maar ze stonden machteloos, ik had mijn eigen wil. En ík wilde hem blijven zien, terwijl het eigenlijk helemaal niet leuk was met hem.”
“Als we gingen ‘wandelen’ in het bos, wist ik al waar het mee zou eindigen. Altijd als we iets gingen doen samen, zat er s*ks aan vast.
Onze buurman was rechercheur en wist van de situatie af. Hij ondersteunde mijn ouders en gaf hen advies.
Door hem kwam er een keer een agent met mij praten, om te vertellen dat ik aangifte kon doen als ik dat wilde. Ik was immers minderjarig.
Maar ik deed er niets mee, ik bleef mijn vriend zien. Toen mijn moeder die condooms vond, dacht ik eigenlijk: gelukkig, nu weten ze het. Want ik was ergens ook bang en eenzaam.”
‘Hij draaide helemaal door’
“Op de vreselijkste avond van mijn leven kwam het keerpunt. Ik zou bij hem gaan eten, hij woonde tijdelijk bij een vriend en die was die avond weg.
Toen ik aankwam, was de tafel gedekt. Maar we kwamen niet verder dan het voorgerecht. Daarna legde hij mij op tafel voor s*ks, en later bond hij me vast op bed.
Doordat hij drugs had gebruikt, kreeg hij geen goede erectie. Dat lag aan mij, zei hij. Ik was een ‘dikke koe’.
Ik kon niks, niet goed p*pen of strippen. Nu ik 31 ben en zelf een dochter heb, denk ik: wat was hij een ziek figuur. Ik was veertien!
Ik speelde nog met barbies, sliep met knuffels in mijn bed en hij verweet me dat ik niet s*xy genoeg deed.
Hij was high en draaide helemaal door, hij dacht dat er een complot was en dat hij achtervolgd werd. Ik was doodsbang.
De deur zat op slot en ik had geen telefoon bij me. Op een gegeven moment wist ik los te komen en naar het balkon te vluchten.
Toen ik eenmaal buiten stond, kwam hij achter me aan. In zijn ogen leek het erop dat ik van het balkon wilde springen. Hij leek ervan te schrikken en kwam een beetje bij zinnen.
Uiteindelijk heeft hij me toen toch naar huis gebracht. Het was een heel angstige avond en het begin van het einde van onze relatie.”
Het is klaar
Ik had nog wel gevoelens voor hem, maar kon in de periode erna toch steeds beter voor mijn familie kiezen.
Ik weet nog goed hoe mijn vader me stond op te wachten na mijn bijbaantje in de supermarkt. Híj stond er ook.
Ik keek van de een naar de ander en koos voor mijn vader. Mijn ouders waren zó opgelucht. Later belde hij me, beloofde te veranderen.
Toen zei ik: ‘Het is klaar.’ Dat was de eerste keer dat ik duidelijk nee tegen hem zei. Het voelde als een bevrijding, ik kreeg rust en kon mezelf weer zijn.
Later is de politie nog over de vloer geweest, maar ik wilde geen aangifte doen. Ik vond het lastig, omdat we in een dorp wonen waar iedereen elkaar kent.
Ik was bang voor wat ik me op de hals zou halen. Bovendien zag ik het niet zitten om alles tot in detail te moeten vertellen.
Ik dacht ook dat het mijn eigen schuld was. Heel lang heb ik me slecht gevoeld omdat ik nooit heb tegengestribbeld.
Ik was dankbaar toen ik jaren later in een tijdschrift las dat het normaal is om stil te vallen als je misbruikt of verkracht wordt.”
Moeite met aanrakingen
“De eerste keer dat ik weer een avondje weg durfde, ging ik naar het buurthuis. Daar ontmoette ik mijn huidige man.
Inmiddels hebben we 2 kinderen van 5 en 3 jaar oud. Pas sinds kort ben ik begonnen met het verwerken van wat er gebeurd is.
Ik fietste vorig jaar voor mijn werk steeds langs het huis waar ik werd vastgebonden, en toen kwamen alle herinneringen boven.
Lag ik ’s nachts te malen. En soms hoorde ik een liedje op de radio dat hij vaak meezong en die zomer een grote hit was: Summer jam.
Als ik dat weer hoorde, viel ik stil, greep het me naar de keel en begon ik te zweten. Ik merkte ook dat ik sneller geïrriteerd was naar mijn kinderen toe en minder energie had.
De kinderen leken het aan te voelen en vroegen regelmatig of er iets met mama was. Dat was een wake-upcall.
Wilde ik later herinnerd worden als de lusteloze moeder die nergens zin in had? Ik wilde veranderen, was het niet voor mezelf, dan wel voor mijn kinderen en mijn man.
Verdorven onschuld
Ik moest hulp zoeken om mijn verleden te verwerken. Ik vond een psycholoog en besloot een boek te schrijven over mijn ervaringen: Verdorven onschuld.
Na elk hoofdstuk dat ik typte, ging ik even hardlopen of zette ik keihard muziek aan. Mijn ouders lazen wat ik schreef en kwamen alles te weten.
Ze wisten tot dan toe niet precies hoe het zat en werden er heel verdrietig van. Ik merkte zelf ook hoe erg het me nog in de weg zat.
Ik had op mijn 15de wel therapie gehad, maar dat had niet veel effect gehad. Ik heb nog steeds moeite om aangeraakt te worden, ook door mijn eigen man.
Dat vind ik zo wrang: ik worstel nog met de gevolgen van zijn gedrag, terwijl hij misschien niet eens meer weet wie ik ben.
Gek genoeg kom ik hem nooit tegen. Ik heb wel gehoord dat hij nog van alles heeft uitgehaald en in de gevangenis heeft gezeten.
Ik ben supertrots op het boek, toch heeft het schrijven ook een beerput opengetrokken. Maar ik wil anderen waarschuwen.
Zelf luisterde ik op mijn 14de naar niemand, maar ik hoop toch dat ik meiden of hun ouders kan bereiken.”
Praten, praten, praten
“Dat ik in een hecht gezin ben opgegroeid, is mijn redding geweest. Voor hen is het misschien nog erger geweest dan voor mij.
Ik heb ze veel pijn gedaan. Wel zijn we als gezin nog closer geworden. Mijn moeder is mijn beste vriendin, ik deel nu alles met haar.
Het idee dat mijn dochter in de klauwen van een misbruiker kan vallen, beangstigt me. Natuurlijk zal ik er alles aan doen om dat te voorkomen, maar ja, dat deden mijn ouders ook.
Vaak hebben we ons afgevraagd hoe ze het anders hadden kunnen aanpakken. Ze hadden het contact kunnen verbieden, maar dan had ik het stiekem gedaan en hadden ze helemaal geen grip meer op me gehad.
Hem met open armen ontvangen was ook geen optie, want ze wilden mij het verschil tussen goed en fout bijbrengen.
En hij was in elk opzicht fout. Ik vind dat mijn ouders perfect hebben gehandeld: hun beste zet is geweest om altijd open met mijn broer en mij om te gaan.
Ze hebben ons geleerd te vertellen wat er in ons omging. Praatte ik dan zo veel in die tijd?
Nee, ik loog en verzweeg dingen. Maar ik had wel geleerd dat ik met ze kon praten, en dat is uiteindelijk mijn uitweg geweest.
Met praten kun je misschien niet alles voorkomen, maar het helpt wel om te genezen. Ik ben dan ook erg gefocust op het ‘leren praten’ bij mijn dochter van 5.
We bespreken elke avond wat er leuk was die dag, en wat minder fijn. Zo wil ik dat mijn kinderen open worden.
Als mijn dochter in de puberteit komt, zal ze me wellicht in vertrouwen nemen. Ik wil dat ze weet dat ik er altijd voor haar ben en dat ik niet boos word, zolang ze maar de waarheid vertelt.
Ik besef heel goed dat een puber nou eenmaal geheimen heeft en dat mijn dochter minder leuke dingen zal meemaken.
Als ze ouder is, zal ik haar mijn verhaal vertellen. Ik zal haar leren niets tegen haar wil te doen en voor zichzelf op te komen.
Tegen meisjes en vrouwen die mis bruikt worden, wil ik zeggen: kies voor jezelf en volg je gevoel. Wat je hart zegt, dat klopt. Laat je niet misleiden door mooie praatjes.
Ik vind het bijzonder om te zien hoe mijn verhaal anderen raakt. Ik hoop dat wie het herkent, er steun uit haalt. Ik heb het misbruik zelf lang weggestopt, maar nu kan ik eindelijk verdergaan.”
#nietjouwschuld
Het is niet jouw schuld. Nooit. Flair zegt met deze campagne nee tegen victim blaming. Deel daarom jouw verhaal met de #nietjouwschuld, zodat het voor iedereen duidelijk is hoe groot en wijdverspreid dit probleem is en sta samen op tegen victim blaming.
Als er ooit een moment was waarop we gehoord zullen worden, is het nu.
