Een verlamde hond adopteren is niet evident. Maar het kan een erg bevredigende ervaring zijn, dus wees niet bang van een hond met een beperking.
Helaas worden gehandicapte honden vaak achtergelaten door hun eigenaars. Lunita was een prachtige hond met een beperking, en daarom werd ze gedumpt op straat in Salta, Argentinië.
Lunita werd vroeg in de ochtend van een dag in mei 2014 op straat achtergelaten. Naast haar lag een briefje met haar naam, leeftijd en een woordje uitleg.
Haar vorige eigenaar liet geen voeding of water achter. De eigenaars verklaarden dat ze niet langer voor haar konden zorgen. Verder was er geen informatie.
Lunita lag met haar gezicht op de grond, met haar achterste poten nog bevestigd aan haar rolstoel. Gelukkig zag een werknemer van een hondensalon haar en belde de dierenwelzijnsorganisatie LUBA Salta.
Twee vrijwilligers haastten zich ter plaatse om haar te redden.
Ze brachten de kleine hond naar het asiel en daarna werd Lunita in een pleeggezin opgevangen. Ondertussen werd haar verhaal online gepost in de hoop dat er iemand zou zijn die haar wilde adopteren.
Maar er gebeurde niets, totdat een familie uit de VS interesse toonde.
Er werd een geldinzamelingscampagne opgezet om de transfer van Lunita naar de VS te betalen.
Helaas verliep niet alles volgens plan in het nieuwe adoptiehuis. Haar nieuwe familie was niet opgeleid om te zorgen voor een gehandicapte hond.
Door een met mijten besmet hondenbedje liep Lunita een zware stafylokokkeninfectie op. Lunita beleefde een nieuwe tragedie.
De vooruitzichten waren niet goed, en haar ademhaling begon te verslechteren. Maar gelukkig werd ze opgevangen door een nieuwe adoptiefamilie.
Lunita begon haar haren te verliezen als gevolg van haar infectie. Ook haar staart werd langzaam kaal. Ze leed ook aan ondergewicht en woog nog amper 20 kg.
Door een zware infectie van de urinewegen had ze zoveel pijn dat ze huilde van de pijn telkens wanneer een verzorger haar schoon wilde vegen.
Het vergde heel wat medische inspanningen, maar Lunita zou herstellen. Samen met haar nieuwe familie en goede gezondheid, zag Lunita voor het eerst in haar leven sneeuw en reisde ze erg veel. Ze maakte nieuwe vriendjes en kreeg zelfs verjaardagsfeestjes.
15 juni 2018 was een van de beste dagen van haar leven.
Toen werd ze 11 jaar oud en had zoveel plezier met al die mensen en andere honden die haar een gelukkige verjaardag kwamen wensen.
Ze mocht zelfs haar eigen hondenvriendelijke taart eten.
Maar kort na haar elfde verjaardag, werd ze ziek en moest overgebracht worden naar een dierenkliniek waar ze opnieuw om haar leven moest vechten.
De prognoses waren slecht.
Telkens wanneer ze het zuurstofmasker verwijderden, werd haar tong blauw. Haar familie besloot dat het tijd was om afscheid te nemen.
Lunita overleed omringd door haar geliefden.
“Ik zal haar nooit vergeten en hoeveel ze voor me betekende”, schreef de moeder van Lunita op Facebook.
“Ze veranderde mijn leven voorgoed. Ik hield zoveel van haar.”
Het leven van Lunita eindigde omwille van hoge leeftijd en haar vroegere problemen. Maar een ding is zeker: gelukkig was het laatste hoofdstuk van haar leven er een vol liefde en goede zorgen. Lunita is een voorbeeld van doorzettingsvermogen.
Rust in vrede, Lunita.
DEEL dit verhaal met elke hondenliefhebber die je kent!
