We hebben bepaalde voorwaarden voor onze parfum: het moet geurig zijn, mooi en over het algemeen aangenaam.
Misschien (als je gedurfd bent) zou je kunnen kiezen voor iets weelderiger dan verleidelijk, maar het wordt meestal beschouwd als sierlijk, luxueus en licht pretentieus, zo niet een beetje saai.
Parfumreclame bevat grotendeels onuitdagende, saaie, ambitieuze beroemdheden. Parfumnamen geven hun bloemige en aangename kenmerken aan.
Je verwacht zeker geen parfums met namen als Fat Electrician of I Am Trash – maar dat is precies wat een ongebruikelijke Parijse parfumeur heeft besloten om twee van hun geuren te noemen.
“Het parfum is ontworpen om letterlijk te ruiken naar seks: bloed, zweet, sperma en speeksel”
Aan de andere kant is Etat Libre d’Orange ongeveer net zo ver verwijderd van een ‘normale’ parfumeur als je maar kunt hopen te vinden.
In gesprek roept maker Etienne de Swardt alles op vanuit de films van Wim Wenders tot de poëzie van Victor Hugo wanneer hij over hun ingewikkelde geuren praat en zegt hij: “Ik ben een verteller en geen parfumeur geboren”.
“Ik wilde parfum maken op de minder bereisde weg. Ik wilde een radicale benadering volgen. Het idee bestond niet voor niets, en op de een of andere manier is het uiteindelijk een parfumhuis. ‘
Opgericht in 2006 en gevestigd op de kruising van twee straten in het derde arrondissement van Parijs – zelfs het adres van Etat Libre d’Orange is vaag provocerend: 69 Rue Des Archives.
“Ik wilde op het kruispunt van twee straten staan”, zegt de Swardt, “omdat ik ervan houd om op die grenzen te zijn.”
Ze ontlenen hun naam aan de Oranje Vrijstaat, een onafhankelijke Boerenrepubliek in zuidelijk Afrika in de 19e eeuw (nu bekend als de Zuid-Afrikaanse provincie Vrijstaat).
Ze hebben momenteel een verzameling van 34 geuren en beschrijven zichzelf als een “galerij van avant-garde parfums”.
Misschien wel de meest controversiële van hun geuren is Secretions Magnifiques (of Magnificent Secretions) – een parfum ontworpen om letterlijk ruiken als s*ks:
bloed, zweet, sperma en speeksel. En het parfum ruikt niet als sperma – het was zeker genoeg voor een parfumvlogger om het als “gruwelijk” te omschrijven.
Persoonlijk vond ik het niet bijzonder leuk, maar ik vond het intrigerend: lichamelijk, koperachtig en complex. Dit was het eerste parfum van Etat Libre d’Orange – een intentieverklaring als er ooit een was.
“Toen ik een jonge tiener was, maakte ik me zorgen over de AIDS-crisis”, vertelt de Swardt. “[Secretions Magnifiques] is zeer verbonden met de jaren tachtig en met het virale risico.
Ik dacht aan het doen van een parfum dat precies zo zou ruiken als de situatie, waar je niet weet of je ervoor gaat, of dat je jezelf beschermt tegen wat je wilt.
Je bent op het punt tussen pornografie en romantiek. Je bent verdwaald tussen aantrekking en afstoting. Het is een zeer tweevoudig parfum. ”
De geuren van Etat Libre d’Orange worden gecreëerd in Givaudan en Mane laboratoria, twee internationaal gerenommeerde parfumlaboratoria.
Beide gebruiken natuurlijke, rauwe ingrediënten om geuren te creëren. Tot nu toe, zo conventioneel – behalve dat als het gaat om ingrediënten, Etat Libre d’Orange de grenzen verlegt.
Een van hun meer recente geuren, I Am Trash, is het eerste parfum dat wordt gemaakt met gerecyclede elementen.
Naast andere materialen bevat het parfum appels, “omdat je, nadat je de appel geperst hebt om het sap te krijgen,”, zegt de Swardt, “je nog steeds een aantal elementen over hebt: de olfactorische elementen zijn er nog steeds, in de pulp.”
Hun methoden zijn even revolutionair. Etat Libre d’Orange werkte samen met Daniela Andrier, een parfumeur die eerder Filosofie studeerde aan de Sorbonne voordat hij begon als stagiair bij Chanel, om een nieuwe methode voor geurcreatie voor de geur te ontwikkelen.
Op basis van een tweede extractie uit de grondstoffen maakt het gebruik van gariguette aardbei, bittere sinaasappel, roos, groene mandarijn, sandelhout, cederhout en patchoeli, evenals appel.
Het is upcycling, maar dan voor parfum (het parfum heette oorspronkelijk The End Of My Beautiful Planet). “Het is een goeie”, voegt de Swardt toe. “Het is nogal sletterig.”
“De parfumerie zweeft op het kruispunt van schoonheid en afkeer”
I Am Trash werd gelanceerd met een speciaal in opdracht gemaakte korte film, met fruit ontbindend voor kijkers ‘ogen en wormen kronkelen rond fecund materie, voordat bloemen ontspruiten en bloeien van de rot.
Nogmaals, de parfumerie zweeft op het kruispunt van schoonheid en afkeer. “We houden van het contrast”, zegt de Swardt. “We houden niet van absolutisme bij Etat.”
Hoewel dit misschien niet voor iedereen is, hebben de parfums van Etat Libre indruk gemaakt op de experts.
Marcello Aspria is een assistent-assistent aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, met een onderzoeksinteresse in parfum en “geurcultuur”.
Hij ziet veel van de parfums van Etat Libre d’Orange als wortels in de literaire Decadente beweging.
“Verval en verrotting heeft connecties met filosofisch denken”, vertelt hij. “Ik denk bijvoorbeeld aan Les Fleurs du Mal van Baudelaire.
Het is niet alleen schoonheid, het is ook het spul dat pijn doet, de duistere kant van het leven. En waar halen parfumeurs hun ideeën vandaan? Literatuur en kunst. ”
Aspria ziet de radicale benadering van het merk van het maken van parfums als de industrie een inhaalslag maakt met andere vormen van kunst, het toelaten van parfum kan zich vergissen ten opzichte van de conservatieven.
Tegelijkertijd ziet hij de kunstwereld de andere kant opgaan, omdat kunstenaars steeds vaker geur en geur gebruiken in uitvoeringen en installaties.
Marcello Aspira zegt in toenemende mate dat parfumkopers een “garderobe van parfums” verzamelen, waardoor ze elke dag een andere verklaring kunnen afleggen met een andere geur – een uitspraak die “niet altijd over aangenaam zijn” gaat.
Integendeel, hij zegt: “Het gaat erom dat dit deel uitmaakt van mijn outfit, mijn persoonlijkheid, mijn identiteit.”
Hij merkt ook op dat mensen nu veel van hun parfums online kopen, zonder ze ooit te hebben geroken – en dus wordt het concept achter een geur belangrijker.
“Nu is er misschien ruimte voor echte experimenten”, zegt hij. “Maar zou er een grens kunnen zijn die je oversteekt?”
Voor De Swardt is het idee van een grens natuurlijk een uitdaging. “We gaan verder dan het taboe”, zegt hij. “We maken radicale creaties. We leggen verklaringen van onafhankelijkheid af. “Elke geur heeft een verhaal.
