Klagen kunnen wij Nederlanders als de besten. Over het weer, over de NS, over de koffie op kantoor, over hoe druk we het hebben, over de herrie die de buren produceren:
we zeuren wat af met z’n allen. Dat kan best een beetje minder, vindt Kevin Weijers. In zijn nieuwe boek nodigt hij je uit de 21 dagen niet klagen-challenge eens te proberen.
Het is nooit goed of het deugt niet. Nederland staat bekend als een klaaglustig volkje. Hoe zou het zijn als we eens zouden stoppen met dat gezeur? Gewoon even niet meer mopperen en mekkeren.
Spreker en schrijver Kevin Weijers (30) kwam een paar jaar geleden de 21 dagen niet klagen-challenge op het spoor en besloot die te proberen.
“Het is oorspronkelijk bedacht door een Amerikaan, Will Bowen. Ik heb de ‘regels’, voor zover het dat zijn, een beetje aangepast en gepersonaliseerd.
Mijn doel was om 21 dagen niet te klagen, niet te schelden of te vloeken én niet te roddelen.” Om zichzelf aan dat doel te herinneren, droeg hij een wit armbandje om zijn pols. Ging hij de mist in, dat wisselde hij dat armbandje van pols en begon hij weer van voren af aan.
En, appeltje-eitje? Niet bepaald. “Die eerste keer duurde het drieënhalve maand voordat het 21 dagen aaneengesloten lukte.
Als ik bijvoorbeeld mijn sleutels kwijt was als ik net de deur uit moest, als ik de trein miste of een beker koffie omstootte, viel het toch niet mee.”
Op dag 21 hield hij voor de zekerheid maar helemaal zijn mond, dan kon er ook niets negatiefs uitkomen.
Confronterend
Het bleek een confronterende uitdaging voor Weijers. “Ik beschouw mezelf als een redelijk positieve jongen, maar ik kwam erachter dat ik best veel klaagde over dingen.
Terwijl klagen in feite betekent: negatieve feedback geven op een situatie, zonder de intentie die te willen veranderen.
Wat heeft het voor zin om te klagen als je er niets mee opschiet? Je hebt alleen jezelf ermee, en je omgeving.”
Inmiddels heeft hij de challenge drie keer volbracht. Een uitdaging bleef het. De tweede keer deed hij er drie maanden over, de derde keer zelfs vier maanden
Hij leerde er wel van minder te klagen. In plaats daarvan kun je een situatie volgens Weijers beter ofwel accepteren of veranderen.
“Je kunt elke ochtend leeglopen op de file, maar je kunt ook aan je baas vragen of je misschien het eerste uur thuis kunt beginnen. Kan dat niet, zet dan een muziekje op en probeer te genieten van die tijd voor jezelf in de auto.”
Het idee achter de challenge is volgens Weijers niet per se positiever in het leven staan, maar dat is een wel een fijn neveneffect.
“Als je continu aan het klagen bent, beland je in een negatieve spiraal. Mensen om je heen neem je daarin mee.
Wat is fijner om je heen: iemand die altijd loopt te klagen, of iemand die wat meer de positieve kanten van dingen inziet? Die keuze is niet zo lastig.
Het leven is niet altijd leuk, maar ik heb geleerd er in elke situatie het beste van te maken. Je hebt maar zoveel energie op een dag, besteed dat vooral aan de dingen waaraan je het wilt besteden.”
E-maildieet
In zijn boek 21 dagen niet klagen – vanaf nu online te koop en vanaf dinsdag in de winkel – behandelt Weijers nog meer experimenten.
Zoals het ‘e-maildieet’, waar het voor hem allemaal mee begon. Hij was ooit ambtenaar en kreeg zo’n 100 mailtjes per dag.
“Daar was ik drie uur per dag mee bezig, terwijl de meeste mailtjes van collega’s kwamen. En de rest van de tijd zat ik in vergaderingen of ideeën ‘op papier te zetten’.
Moest ik daarop terugkijken op mijn 80ste?” In drie maanden tijd stopte hij bijna volledig met mailen, terwijl hij nog voor de overheid werkte.
“Ik checkte mijn mail nog maar één keer per dag en verstuurde maximaal drie mailtjes. Zo word je gedwongen om op een andere manier met collega’s samen te werken.
Dat bleek heel goed te kunnen. Ik hield zoveel tijd over dat ik mijn full-time baan in tien uur per week gedaan kreeg.”
De blog die hij hierover begon, werd zo’n succes dat hij zijn baan opzegde en zich ging toeleggen op het uitvoeren van nieuwe ideeën en het oplossen van problemen bij bedrijven.
Na een TED Talk nodigden bedrijven over de hele wereld hem uit om bij hen te komen experimenteren.
In het boek moedigt hij iedereen aan om ook eens een experiment aan te gaan. “De definitie van een experiment is iets doen waarvan je vooraf niet weet hoe het afloopt.
Op een goede, maar ook spannende manier. Ben je nieuwsgierig naar iets, begin er dan gewoon eens mee.
Maak het klein, denk van tevoren niet na over wat het oplevert en doe het gewoon. Zo komen er spontane dingen op je pad waar je verder mee kunt.”
De niet klagen-challenge is een mooi instap-experiment, want geen enkele ‘ja maar’ gaat hierbij op. “Je hoeft geen goedkeuring te vragen, hebt geen budget nodig en niet eens een polsbandje. Je kunt gewoon beginnen. De vraag is: durf je het aan?”
